Tittle page of the ‘Golden Verses of Pythagoras, Explained’ by Antoine Fabre d’Olivet.

*

Çeviri: Nalan Özkan Lecerf

1. Alıntı

‘…Pisagor doktrininin hedefi insanlığı aydınlatmak, onu kusurlardan arındırmak, hatalardan kurtarmak, böylece onu erdemlere, gerçeğe geri götürmek; devamında anlayışın ve zekânın her bir derecesinden geçmesini sağlayarak onu ölümsüz tanrılara benzer yapmaktır.

Bu amaçtan yola çıkarak bu filozof doktrinini iki adıma bölmüştür: İlki arındıran, ikincisi ise birleştirici adımdır.

İlkinde insanoğlu kendini kirinden arındırmakta, cahilliğin karanlığından çıkıp erdemlerine varmaktadır.

İkinci adımla elde ettiği erdemini kullanarak sayesinde mükemmelliğe ulaşacak olan Kutsallıkla birleşmektedir.’

2. Alıntı

‘… Ve işte tüm çabaların mutlu hedefi der ‘Yorumlarını’ bitiren Hieroclès. Eflatun’a göre erdemin yolunda mücadele eden insanın hevesini tutuşturan, ayakta tutan umut işte buradadır. Onu bekleyen paha biçilmez hediye işte buradadır. Gizemlerin büyük hedefiydi, tabiri caizse, İnisiyasyounun yüce çalışmasıydı.

Sofokles’in söylediği gibi inisiye kişi sadece yaşamı boyunca mutlu değildir, ölümünden sonra da sonsuz bir mutluluğu varsayabilir. Pindar tarafından belirtildiği gibi erdemle arınan ruhu sonsuz baharın yönettiği o mutlu âlemlere doğru yükselir.

Sokrat’ın ifadesine göre ruh doğası gereği en çok birleşme eğilimi olan göksel elemente doğru çekilerek ölümsüz tanrılarla tekrar birleşmeye, ihtişamlarını ve ölümsüzlüklerini paylaşmaya gider. Pisagor’a göre bu yüceltme kutsal aşkının çalışmasıydı; bu, entelektüel becerileriyle gerçeği, animik becerileriyle erdemi ve içgüdüsel becerileriyle arılığı elde etmiş olan insan için öngörülmüştü.

Ölümlü bedeninin düşüşünden sonra bu arılığı parlıyor ve karanlık bedendeki (ç.n. burada yazar cehennemdeki Styx ırmağına gönderme yapıyor) inzivası esnasında ruhun kendine verdiği İhtişamlı beden (ışık bedeni) şeklinde tezahür ediyordu. Çünkü – burada bu yorumların sonuna gelirken fırsatı değerlendirerek şunu paylaşabilirim ki – bu filozof ruha becerilerinin içsel çalışmalarının iyi veya kötü doğasına göre bir beden verildiğini öğretiyordu. O bunu ruhun süptil arabası olarak adlandırıyor ve bedenin sadece kaba bir kılıf olduğunu söylüyordu.

Ve ekliyordu: ‘Erdemi kullanarak gerçeği kucaklıyoruz, saf olmayan her şeyden kaçınarak ruhu ve ihtişamlı bedenini besliyoruz.’ Buyurduğu sembolik kaçınmaların hedefi burada yatmaktadır. Lysis önceki yorumlarımın odak noktası olan mısralarda net bir şekilde buna gönderme yapıyor, ruhumuzun gelişiminden bizi alıkoyan şeylerden uzak durmamız ve onları net bir şekilde algılamamız gerektiğini belirtiyordu.
Üstelik Pisagor erdemin her bir derecesiyle doğru orantılı olan göksel şeylerin ve içlerinde sarılı oldukları ihtişamlı bedenlere göre ruhların farklı rütbeleri olduğuna inanıyordu. Ona göre azami mutluluk Zekâyla samimi birliğiyle iyileşebilen ve doğasını değiştirerek özü tamamen ruhani kılan ruha aittir. Ruh, evrensel gerçeklerin bilgisine yükseltilmeli ve içinde bulunduğu İlkeyi ve her şeyin sonunu bulmuş olması gerekir.

Mükemmelliğin bu yüksek mertebesine ulaştıktan sonra eterik elementinin üremenin inme hareketine bağlı olmayan o durağan bölgeye çekilerek bilgisi sayesinde Evrensel Bütün ile yeniden birleşebilir ve tüm varoluşuyla varlıkların Varlığı, Tanrı, enginliği durmaksızın doldurduğu çok derin ışığı düşünebilir.’

***

Orijinal Fransızca

1. Alıntı

*

2. Alıntı

***