The grave of Christian Rosenkreuz,

depicted as the Philosophers’ Mountain,

published in the ‘Geheime Figuren Der Rosenkreuzer’ in Altona in 1785.

Here in the French AMORC 1985 edition.

*

Çeviri: Nalan Özkan Lecerf

‘Henüz asil ve bilge Babamızın bedenine bakmadık. Bu amaçla sunağın kenarına geçtik. Sonra sarı metalden sert bir levha kaldırdık .Orada güzelliği ile özgün, bozulmamış, değişmemiş bir ceset yatıyordu…’, … ‘eliyle altın harflerle yazılmış T. başlıklı küçük bir parşömen kitap tutuyordu. Bu kitap İncil’den sonra en değerli hazinemizdir. Dikkatsiz davranıp, onu hiçbir zaman dünyanın sansürüne maruz bırakmamalıyız.’ Fama Fraternitatis Roseae Crucis.

*

I

Bu uyuklamadan, hayattan uyandığımız vakit,
Ne olduğumuzu öğreneceğiz.
Ve bu bedene,
ruhu engelleyen bu Gece’ye doğru düşüşün ne olduğunu.

O zaman, yegane olup da akan,
tüm saklı gerçeği bilecek miyiz?
Hayır, özgür Ruh’ta bile gerçek bilinmez olarak kalır…
Ve bizi yaratan Tanrı onu içinde tutmaz.

Tanrı, daha büyük bir Tanrı’nın insanoğludur;
Üstün Adem de Düşüşü biliyordu.
Bizim yaratıcımız olan O da yaratıldı,
O’nun için de Gerçeklik öldü …
Yukarıdan bakıldığında, Tini, Uçurumu, onu O’ndan saklamaktadır.
Burada, aşağıda ise o O’nun Bedeninde, bizim Dünyamızda değildir.

II

Önce burada kaybolan Söz vardı.
Şimdi sönen Sonsuz Işık, varlığın temeli olan kaostan
Gölgede yükseltildi ve Söz karartıldı.
Ancak Ruh, şeklinin yanlış olduğunu açıkca hissederse,
İçindeki bu gölge, Sözün ışıldar, insancıl ve kutsal olduğunu görürse,
O zaman bu Dünya’dan, Tanrı ile uyumlanmış mükemmel bir gül yükselir.

Cennet’e doğru açılan eşiğin Efendileri,
O zaman gidip Tanrı’nın ötesini,
Hem Üstad’ın Sırrını hem de Esaslı İyiliği arayabilirsiniz.
Burada aşağıdan, çoktan kendimizden uyanmış
Azat edilmiş Mesihlerin asıl kanında
Tanrı’ya geri dönüş yolculuğunda Dünya’nın başlangıcı ölüyor.

III

Eyvah! Gerçekdışı ve yanlış olan burada aşağıda,
Ne olduğumuzu ve gerçekliği uyukluyoruz.
Sonunda kendini ancak rüyalarda gösteren gerçekliği,
rüyalarda olduğu gibi, bir yalan olarak görüyoruz.
Bedenlere özlem duyan gölgeler, arayış kendi sonunu bulursa,
Bu bedenlerden gerçeği nasıl hissedebiliriz?
Çünkü, gölge ellerle, gölge, neyi tutarız?
Dokunuşumuz yokluk ve boşluktan başka birşey değil.
Bu kapalı Ruh’tan bizi kim teslim edecek?
Görmeden, varlığın odasının ötesini
dinliyoruz: Ama nasıl, burada, kapıyı açmak?

…………………………………………………

Önümüzde yatan bariz ölümde sakin,
Göğüsünde Hermetik Kitap yatar,
Babamız Rosenkreutz bilir ve sükuneti korur.

*

Orijinal

Portekizce

I

Quando, despertos deste sono, a vida,
Soubermos o que somos, e o que foi
Essa queda até corpo, essa descida
Ate á noite que nos a Alma obstrui,

Conheceremos pois toda a escondida
Verdade do que é tudo que há ou flui?
Não: nem na Alma livre é conhecida…
Nem Deus, que nos criou, em Si a inclui

Deus é o Homem de outro Deus maior:
Adam Supremo, também teve Queda;
Também, como foi nosso Criador,

Foi criado, e a Verdade lhe morreu…
De Além o Abismo, Sprito Seu, Lha veda;
Aquém não há no Mundo, Corpo Seu.

II

Mas antes era o Verbo, aqui perdido
Quando a Infinita Luz, já apagada,
Do Caos, chão do Ser, foi levantada
Em Sombra, e o Verbo ausente escurecido.

Mas se a Alma sente a sua forma errada,
Em si que é Sombra, vê enfim luzido
O Verbo deste Mundo, humano e ungido,
Rosa Perfeita, em Deus crucificada.

Então, senhores do limiar dos Céus,
Podemos ir buscar além de Deus
O Segredo do Mestre e o Bem profundo;

Não só de aqui, mas já de nós, despertos,
No sangue actual de Cristo enfim libertos
Do a Deus que morre a geração do Mundo.

III

Ah, mas aqui, onde irreais erramos,
Dormimos o que somos, e a verdade,
Inda que enfim em sonhos a vejamos,
Vemo-la, porque em sonho, em falsidade.

Sombras buscando corpos, se os achamos
Como sentir a sua realidade?
Com mãos de sombra, Sombras, que tocamos?
Nosso toque é ausência e vacuidade.

Quem desta Alma fechada nos liberta?
Sem ver, ouvimos para além da sala
De ser: mas como, aqui, a porta aberta?
…………………………………

Calmo na falsa morte a nós exposto,
O Livro ocluso contra o peito posto,
Nosso Pai Rosaecruz conhece e cala.

*

***